واکاوی سازوکار و مخاطرات توفان حاره ای نیلوفر

توفان حاره­ای از مهم ترین مخاطرات جوی است که سواحل مناطق جنوبی ایران را تهدید می کند. شناخت این مخاطرات و آگاهی از زمان حدوث آن می­تواند در مدیریت مخاطرات ناشی از آن مهم باشد. هدف این پژوهش واکاوی سازوکار و مخاطرات توفان حاره­ای نیلوفر است که در دریای عرب شکل گرفت. داده­های جوی شامل فشار تراز دریا، ارتفاع ژئوپتانسیل، مؤلفه های مداری و نصف النهاری باد، سرعت قائم، نم ویژه، انرژی پتانسیل در دسترس همرفت، فرارفت تاوایی و دمای سطح دریا برای روزهای فعالیت توفان حاره­ای نیلوفر اخذ و بررسی شد. نتایج نشان داد که عمیق شدن ناوة تراز 500 میلی بار با محور جنوب غربی – شمال شرقی، یک کم ارتفاع بریده را در روز های بیست وپنجم و بیست وششم اکتبر بر روی دریای عرب پدید آورد که در پی آن، ضلع شرقی کم ارتفاع مذکور با ایجاد واگرایی در تراز 500 میلی بار، یک منطقة همگرایی قوی را در ترازهای زیرین جو و بر روی سطح دریا شکل داد. حرکت شرق سوی ناوه در روز سوم شکل گیری توفان و خروج از منطقة فعالیت توفان، همچنین تغییر سازوکار حرکتی آن در پی دسترسی به انرژی دریافتی از سطح اقیانوس (تبدیل انرژی گرمایی به مکانیکی) به تقویت جریان های فرازهنج و فروهنجی در دیوارة چشم و چشم توفان کمک کرد. در این روز و روزهای بعدی فعالیت توفان، افزایش سرعت رودباد تراز پایینی جو نسبت به ترازهای بالایی، سبب تغییر منبع انرژی حرکتی توفان از ترازهای فوقانی به ترازهای زیرین جو شد؛ همچنین اندرکنش زبانه­ها و مراکز واچرخندی مستقر بر روی دریای عرب، مسیر حرکت و جابه جایی توفان را تا از بین رفتن آن در سی ویکم اکتبر شکل داد.